Explorer Academy gadgets

Vliegende robotbijen! Emotiebrillen! Klaslokalen die veranderen in plekken aan de andere kant van de wereld! In de boeken Explorer Academy: Het Nebula-mysterie en Explorer Academy: De veer van de valk komen wonderbaarlijke technologieën voorbij. Ontdek de techniek achter de supercoole gadgets uit de boekenreeks.

Door Jamie Kiffel-Alcheh

De technologie: Robotbijen

Als Cruz en zijn vrienden opgesloten raken in een schoonmaakkast, vliegt Cruz’ MAV (Micro Air Vehicle) die de vorm van een bij heeft, naar hen toe om ze te redden. ‘Mell’ kruipt onder een deur door en opent met haar angel het slot van de schoonmaakkast.

Foto: Mell is Cruz’ Micro Air Vehicle in de vorm van een honingbij.
Illustratie: Scott Plumbe

Hoe werken robotbijen in het echt?

Mell is gebaseerd op echte microdrones die worden gebouwd door technoloog en National Geographic explorer Robert Wood. Zijn robotbijen zijn even groot als een insect. Wood hoopt dat deze robotbijen over tijd ingezet kunnen worden bij reddingswerk. Zo zouden ze bijvoorbeeld een ingestort gebouw binnen kunnen vliegen om gewonden te zoeken.

Deze drones worden niet bestuurd door stemtechnologie, zoals Mell, en ook niet met een afstandsbediening. ‘Ze reageren veel sneller dan een mens,’ zegt Wood. Ze vliegen uit zichzelf en hebben warmtesensoren zodat ze overlevenden kunnen vinden. Ze hebben voorgeprogrammeerde commando’s, zodat ze niet tegen muren op vliegen. Als ze hebben gevonden waarnaar ze op zoek zijn, sturen ze een berichtje.

4D-printen

Cruz vindt een verborgen papiertje dat zichzelf uitvouwt tot een origamibol waar een geheime boodschap in verborgen zit.

Foto: Cruz vindt een origamibol met een geheime boodschap.
Illustratie: Scott Plumbe

 

Hoe werkt 4D-printen in het echt?

Wetenschappers zoals Skylar Tibbits, explorer bij National Geographic, ontwerpen materialen die zichzelf in elkaar kunnen zetten. Tibbits is oprichter van het ‘Self-Assembly Lab’ bij het Technologisch Instituut Massachusetts in de Verenigde Staten, en heeft 4D-printen uitgevonden. Die vierde ‘D’, oftewel dimensie, staat voor tijd. Want over een tijdje zorgt deze technologie ervoor dat uitgeprinte objecten zichzelf kunnen veranderen van vorm of zichzelf in elkaar kunnen zetten.‘Mensen gebruiken vaak robots om dingen slimmer te maken,’ zegt Tibbits. ‘Wij proberen juist het materiaal zelf slimmer te maken.’

Met andere woorden: dit materiaal kan uit zichzelf bewegen zonder dat er elektronica aan te pas komt. Denk bijvoorbeeld aan een mobiele telefoon die zichzelf in elkaar zet. Temperatuur, druk en zelfs licht kunnen als seintje dienen voor het in elkaar zetten. In de toekomst kan deze uitvinding worden gebruikt om kleren te maken die vanzelf veranderen zodat ze beter passen. Maar het kan ook ingezet worden om vervangende lichaamsdelen te maken, zoals een hartklep die zich automatisch naar het lichaam vormt.

Temperatuurgevoelige materialen

Cruz’ klasgenoot Emmett heeft een bril gemaakt die zijn kleur en vorm aanpast naar hoe de drager zich voelt. Ben je chagrijnig? Dan wordt de bril grijs. Ben je vrolijk? Dan stromen er honderden kleuren blauw door het montuur!

Foto: De bril verandert van kleur naar hoe de drager zich voelt.
Illustratie: Scott Plumbe

Hoe werken temperatuurgevoelige materialen in het echt?

Emmetts bril wordt aangestuurd door zijn hersengolven. Sommige materialen bevatten miljarden microscopische capsules, oftewel superkleine kokertjes, waarin vloeibare kristallen zitten. Die kristallen veranderen van kleur bij verschillende temperaturen. Er zijn ook materialen met chemische verf die van kleur verandert door licht of hitte. Zo kan je bril de ene kleur hebben doordat je je rustig voelt, en een andere kleur wanneer je hoofd warm wordt van inspanning!

Virtual Reality

De leerlingen van Explorer Academy krijgen trainingsmissies in de GROT, wat staat voor ‘Gesimuleerde Reality-Oefeningen en -Trainingen’. In de GROT staan de kinderen in een virtuele wereld, waar kuddes gnoes voorbijrennen, er virtuele vlinders op hun schouders landen en een virtueel schip hen meeneemt op avontuur.

Foto: GROT staat voor Gesimuleerde Reality-Oefeningen en -Trainingen
Illustratie: Scott Plumbe

Hoe werkt virtual reality in het echt?

Hoewel apparatuurloze virtual-realityklaslokalen zoals de GROT nog niet in het echt bestaan, zijn er wel virtual-realityheadsets die je vanuit deze wereld mee kunnen naar een virtuele wereld. De virtual-realityheadset ‘Oculus Rift’ maakt gebruik van een scherm dat je hele gezichtsveld bedekt en surround-soundkoptelefoons, zodat het net lijkt alsof je écht ergens anders bent!

Misschien heb je al eens een game gespeeld met de Oculus Rift. Maar dit virtual-realitysysteem wordt ook door het leger gebruikt om soldaten te trainen. Er is een kans dat ook artsen deze technologie gaan gebruiken om mensen te genezen op afstand. En misschien kun je de Oculus Rift op een dag zelfs gebruiken om een high-tech uitstapje naar een ander land te maken!

Hartslagmeter

De leerlingen van Explorer Academy dragen een dun polsbandje dat de ‘Synchronisatie en Organische Uitrusting’ (SOU) heet. Dat bandje meet het functioneren van hun organen en gebruikt die informatie om deuren te kunnen openen.

Foto: Nymi Inc.

 

Hoe werkt een hartslagmeter in het echt?

Polsbandjes die je hart controleren bestaan écht. De Nymiband is gemaakt om je electrocardiogram – dat is de registratie van de elektrische activiteit van je hartspier (ECG) – als soort van sleutel te gebruiken voor het openen van deuren. Als je met je vinger op het bandje drukt, meet hij kleine elektrische stootjes die vanuit je hart worden gestuurd. Ieder mens heeft namelijk een uniek patroon dat door die stootjes worden gemaakt. Het is dus net als je vingerafdruk en je iris van je oog een uniek kenmerk.

Telegeleide fotografie

Cruz krijgt les in Gedachten Aangestuurde fotografie (GA-fotografie). Daarbij draagt hij een hoofdband met een lens die via elektroden zijn hersengolven kan lezen. Om een foto te nemen, hoeft hij alleen maar aan het woord ‘foto’ te denken en zijn ogen twee seconden te sluiten. Klik! De foto wordt direct geüpload naar een computer.

Foto: Chesnot, Getty Images

Hoe werkt telegeleide fotografie in het echt?

Er bestaan camerabrillen zoals de ‘Snap Spectacles’. Dat zijn kleine draagbare computers die eruitzien als een bril. Ze hebben een kleine lens bovenin het ene glas. En in de hoek van het andere glas zit een ingebouwde camera. Ze zijn draadloos verbonden met internet. Deze brillen leest je hersengolven niet om een foto te maken. Aan de linkerkant zit een knopje en als je dat indrukt wordt de wereld opgenomen vanuit jouw gezichtspunt.

Er zijn fabriekswerkers die dit soort brillen gebruiken om een handleiding te lezen, zodat ze hun handen vrijhouden om producten in elkaar te zetten. Sommige artsen gebruiken ze ook wel, om draadloos een live video van hun gesprek met een patiënt naar hun assistent te kunnen streamen. Zo kan de assistent aantekeningen maken, terwijl de arts zich op de patiënt kan concentreren.

De boekenreeks

Explorer Academy: de spannende boekenreeks van National Geographic.

Vriendschap, geheime codes en een school voor ontdekkingsreizigers.
Lees nu deel 1 t/m 4 van Explorer Academy!

Ga jij met Cruz mee op avontuur?

National Geographic Junior maakt gebruik van cookies

Met behulp van deze cookies kunnen we informatie verzamelen over het gebruik van de website, onder andere om deze te analyseren en te verbeteren. Daarnaast plaatsen derde partijen tracking cookies om je buiten onze website relevante aanbiedingen te tonen. En worden er tracking cookies geplaatst door social-media netwerken en externe partijen. Door op 'Ok' te klikken stem je in met het plaatsen van cookies. Wil je niet alle soorten cookies toestaan, klik dan op 'Cookie instellingen aanpassen'. Meer informatie over cookies

Wij gebruiken de volgende cookies:

We slaan je instellingen op in een cookie. Wil je later je instellingen wijzigen? Verwijder dan de cookies via je browser.

Cookie instellingen aanpassen