Speuren naar wolvensporen

De wolf laat zich zelden zien. Om toch zoveel mogelijk over het dier te weten te komen, worden alle sporen dus verzameld. Van stront tot spuugresten!

DNA

Elke wolf heeft een uniek dna. Deze biologische bouwtekening is ook in de drollen, haren, nagels en het speeksel van het dier terug te vinden. Door zoveel mogelijk van deze sporen te verzamelen, krijgen onderzoekers een beeld van hoeveel verschillende wolven er in ons land leven. Elke ‘nieuwe’ wolf wordt in een database opgeslagen met een eigen nummer. Omdat ook buitenlandse wetenschappers hun dna-vondsten kunnen doorgeven, wordt goed zichtbaar hoe een zwervende wolf vaak door meerdere landen trekt.

Drollenonderzoek

Een groep getrainde vrijwilligers speurt in ons land regelmatig naar wolvendrollen. In beschermde rustgebieden helpen ook boswachters soms een handje mee. Een wolvendrol lijkt een beetje op hondenstront. Wel is de kak vaak donkerder van kleur – zwart bijna – en zitten er veel haren van het prooidier in. Door het dna uit de gevonden drollen in het laboratorium onder de loep te nemen, ontdekken onderzoekers precies welke wolf er waar heeft gekakt. En dankzij alle haren en botresten krijgen ze bovendien een goed beeld van zijn of haar eetgewoontes.

Spuug

In de natuur wordt een gedood prooidier vaak van top tot teen opgegeten. Ook omdat veel kleinere aaseters wel raad weten met de kliekjes van een wolvenroedel. Toch worden soms de restanten van een hert of zwijn gevonden met de tandafdrukken van een wolf erin. En helaas bijten zwervende wolven soms ook schapen uit een kudde dood. Door ook de speekselresten in zulke aangevallen prooidieren met wattenstaafjes te verzamelen – en te onderzoeken – wordt duidelijk welke wolf de dader is geweest.

Aangereden

Het kan ook gebeuren dat er een hele wolf dood wordt gevonden. Om de doodsoorzaak te achterhalen, wordt elke dode wolf uitgebreid onderzocht door een vast onderzoeksteam. Op een röntgenscan wordt vaak al duidelijk dat het dier is aangereden of – heel soms – illegaal doodgeschoten. Toch wordt het dode dier nog veel verder onderzocht, ook om meer te leren over zijn leven en gewoontes. Alle lichaamsdelen worden opgemeten: van de snijtanden tot de staart. Daarna wordt de wolf opengesneden en van binnen bestudeerd. Van alle organen worden er stukjes onder de microscoop bekeken om naar virussen en parasieten te speuren. En door de maaginhoud uit te pluizen, wordt duidelijk wat het dier heeft gegeten.

Zelf zoeken

De wolf laten we natuurlijk het best met rust, dus naar hem op zoek gaan is geen goed idee. Maar wie weet kom je wel sporen van hem tegen! Kijk eens goed in lage struiken of je resten van drollen kun zien. Of misschien zie je wel wat pootafdrukken in het zand staan. Denk je dat je een spoor hebt gevonden? Maak er dan veel foto’s van, het liefst met een sleutel, euromuntje of liniaal ernaast zodat er goed te zien is hoe groot het spoor is. Die foto’s kun je dan delen met Wolven in Nederland of Welkom Wolf (België). Deze instanties houden zo goed bij waar er wolven zitten.