Klein, maar bomvol pit: het stokstaartje is geen dier om mee te sollen…
Weet je dit al over het stokstaartje?
Samen sterk
Het stokstaartje is een echt groepsdier. Meestal woont hij in de woestijn van zuidelijk Afrika, samen met zo’n twintig soortgenoten. Maar er komen ook groepen voor met wel veertig stokstaartjes op een kluitje. Iedereen heeft een eigen taak. Eén ouder vrouwtje heeft de leiding. De rest helpt met babysitten of het zoeken naar eten – van slakken tot wortels en van eieren tot schorpioenen.
Alarm
Er staat in elke groep altijd minstens één wachter op de uitkijk, vaak bovenop hoge termietenheuvels of rotspartijen. Het stokstaartje kan uitstekend zien. Daarbij werken de donkere vlekken onder zijn ogen als een soort zonnebril. Zo kan de wachter ondanks de felle zon een hongerige adelaar al van 300 meter zien aankomen. Met wel tien soorten alarmkreetjes waarschuwt hij zijn groepsgenoten. “Verstop je snel!”
Verhuizen
Bij gevaar vlucht elk groepslid snel terug naar de gezamenlijke burcht. Deze ondergrondse gangenstelsels bestaan uit uitgegraven slaapkamers, speciale kamers om de kleintjes te verzorgen en er zijn zelfs toiletten! Soms biedt ook een tweedehands hol van een grondeekhoorn of mangoest prima onderdak. Voor even tenminste, want om de paar maanden verhuist de groep naar een nieuw stekje.
Knokken
Dreigt er gevaar maar is de burcht te ver weg? Dan gaat het stokstaartje dapper de strijd aan met gifslangen en andere roofdieren. Vaak omsingelen meerdere stokstaartjes samen hun vijand, waarna ze hem proberen te bijten of bekogelen met stof. Dankzij speciale stofjes in zijn lijf kan het stokstaartje goed tegen het gif van verschillende gifslangen en schorpioenen. Het grootste gevaar komt juist van andere stokstaartjesgroepen. Zo’n confrontatie eindigt soms in een bloederige gevecht om het territorium.
